INTERVIEW| Afgelopen zaterdag ging in Utrecht ONDERBEDS in première. Echt Schokkend is het niet, maar jong geleerd is oud gedaan: de korte fantastische kinderfilm van HKU-student Robin de Ridder bevat vooral lieve monsters.
Negenjarige Noa heeft ontzettend saaie, burgerlijke ouders. Gelukkig zitten er drie Vlaamssprekende monsters onder haar bed: Joachim de Bosmagiër, Wlad de Oerelf en de Vlaamse Reus. Ze zijn lid van de AVBDNMEWZ: de Associatie Voor Bedmonsters Die Niet Meer Eng Willen Zijn. Ze halen Noa elke nacht op om avonturen te beleven in de Onderbedse wereld. Maar wat gebeurt er als de Onderbedse monsters naar ónze wereld komen? En, vooral, kunnen ze daarna nog terug?
Regisseur Robin de Ridder en producente Kim van Schooten studeren dit jaar met een “zeer goed” af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Het scenario is geschreven door Filmacademiestudente Marlies Smeenge. Zaal 1 van CineMec De Sterrenkijker was zaterdag goed gevuld met sponsoren, cast- en crewleden, en natuurlijk kinderen. Gastheer Perry Mulder zette de makers, de monsters en vooral hoofdrolrolspeelster Liz Vergeer in het zonnetje. Met een budget van iets meer dan zevenduizend euro, deels via Cinecrowd binnengehaald, is ONDERBEDS een knap geproduceerd, soms wat warrig verteld, maar heel aandoenlijk kinderavontuur.
Schokkend Nieuws sprak in januari al met Kim van Schooten; kort na de première schoten we regisseur Robin de Ridder even aan.
“We wilden een fantasy-film maken, want ik wilde heel graag uitpakken. Dat was het uitgangspunt. Heel lang zaten we te denken aan middeleeuwse fantasy, 3D-draken, dat soort ongein. Maar op een gegeven moment moet je keuzes maken en kom je met je begeleiders tot de conclusie dat je met een klein budget geen geheel eigen wereld kunt creëren. Zij zeiden: wat je wel kan doen, is die wezens uit die bijzondere wereld naar hier halen. Dat is productioneel veel minder heftig, maar de impact is hetzelfde. Daarna heb ik Marlies gevraagd het scenario te schrijven. Zij is heel goed in een lichte, humoristische sfeer.”
Ik vind vooral de climax in de vuilnisverwerking erg geslaagd.
“Dat is geschoten in Noordwijkerhout, als ik het me goed herinner. Ik ben zelf als eerste in de vuilnis gedoken. Om dat bed goed te zetten, maar ook om de acteurs te laten zien dat je er niet helemaal in wegzakt. Alles wat je normaal in de kliko gooit, dat lag daar. Het was dus helemaal niet zo gek dat daar ratten liepen. Het was de tweede draaidag, de meest chaotische van de hele shoot. We moesten het in vier uur draaien, heel veel instellingen, en de hele autoscene stond ook nog voor die dag gepland. Je weet wel: minder draaidagen, minder geld uitgeven. Dat is uiteindelijk dus niet gelukt. Maar we hebben zoveel cadeautjes gekregen die dag! We beginnen de scène in een soort hoog totaal. Liz komt aangerend, die grote ruimte van de vuilnisverwerking in. En dan komt die grote grijper en die gaat precies op dat moment boven haar open. Dat hadden we nooit zo kunnen plannen. Dat zie je pas in de montage. Dat het precies klopt, tot op de seconde; dat is goud. Die dag is wel een beetje gered door dat soort cadeautjes.”
Tijdens de Q&A vertelden de acteurs dat ze het nodige te lijden hebben gehad vanwege de gekleurde contactlenzen en de lange plaknagels.
“Ja, daar denk je vooraf niet zo over na. Het was vaak improviseren. Zoals die autoscène, daarvoor moest dus een extra dag worden ingepland. De montage was al begonnen. Dat was nog een heel geregel, want bijna de hele cast moest in die auto. Zes acteurs en twee crewleden in een Fiat Multipla, want ik wilde de lelijkste auto die je kunt bedenken. Het regende, en het mocht helemaal niet regenen. Wat een feest. De camera zat met een zuignap op de motorkap. Ik zat met de geluidsvrouw achter in de kofferbak. Vervolgens bleek op de snelweg dat Joachim, dat is het monster met dat takkenbos op zijn hoofd, helemaal niet in de auto paste. Die moest met zijn hoofd uit het raam. Goed, dan maken we er een leuk dingetje van. Dat bedenk je allemaal op de set. Je moet het maar laten gebeuren.”
En nu?
“We gaan sowieso naar Cinekid met de film, en we gaan de studentencompetitie van het Nederlands Film Festival proberen. Verder hebben we nog een hele lijst andere festivals waarvoor we gaan inzenden. Op vrijdag 8 juli aanstaande is er nog een voorstelling in het Rembrandt Theater in Arnhem en we zijn nog bezig met Utopolis in Almere en online distributie.”
En ook al plannen voor andere films?
“8 tot 12 augustus is het One Week Film Project Project. Ik zit eraan te denken daaraan mee te doen.”
(Foto: Jaap Dekker)
