BIFFF | In Amsterdam is gisteren het Imagine Film Festival van start gegaan; in Brussel zit het Brussels International Fantastic Film Festival (BIFFF) er alweer op. Wim Castermans blikt terug en tipt.
De 2016 editie van het Brussels International Fantastic Film Festival (29 maart – 10 april) kende een hectische start: Brussel likte nog haar wonden na de tragische gebeurtenissen van 22 maart en even leek het erop dat het festival zelfs niet zou kunnen doorgaan. Geconfronteerd met de echte horror van de bomaanslagen raadde de Belgische overheid alle grote manifestaties af. Verschillende genodigden zegden af, waaronder hoofdgast Kevin Smith. Uiteindelijk kwam er toch groen licht en onder verscherpte veiligheidsmaatregelen werden de festiviteiten geopend. Kon je de eerste dagen nog merken dat een deel van het publiek liever thuis bleef; tegen het einde zaten de zalen alweer vol.
Bij een afsluiting van het festival hoort de bekendmaking van de prijzen – dus Pierre, wat hebben ze gewonnen? De Gouden Raaf ging dit jaar naar I AM A HERO van Shinsuke Sato, een uiterst vermakelijke mangabewerking waarin Japan af te rekenen krijgt met een zombieplaag. De sullige hoofdpersoon droomt ervan ooit een echte held te worden en dat doet hij, in een onvergetelijke scène waarin hij honderden zombies afknalt tot hij kniediep in hun ranzige bloed staat heldhaftig te wezen. Niet te missen. Grijp je kans want hij draait op 18 en 20 april ook op Imagine.
De andere grote prijs – de Zilveren Méliès voor de beste Europese productie – ging naar DEMON van de tragisch vroeg overleden Poolse regisseur Marcin Wrona. Deze ongewone horrorfilm danst een polonaise tijdens een met wodka overgoten Pools bruiloftsfeest met een bruidegom die bezeten wordt door een rusteloze geest. Ook te zien op Imagine: 15, 17 en 22 april.
Op het BIFFF-programma stonden meer hoogtepunten, en veel daarvan zijn eveneens te bekijken op Imagine. De contemplatieve post-apocalyptica van THE SURVIVALIST bijvoorbeeld (18 en 20 april op Imagine). Nadat een catastrofe de wereldbevolking heeft uitgedund, tracht een man te overleven in een hut diep in de bossen. Maar dan wordt aan de deur geklopt… De Ierse regisseur Stephen Fingleton levert een dijk van een debuutfilm af – alles wijst erop dat we van hem nog mooie dingen kunnen verwachten. Een ander hoogtepunt was en is de komische Koreaanse politiethriller VETERAN van Ryoo Sueng-wan (gisteren en 22 april) die moeiteloos slapstick paart aan opwindende actie en sterke karaktertekening. Als je zin hebt in een dinertje bij een vreemde sekte, houdt het scherpe script van THE INVITATION (17 en 21 april) je aan je stoel genageld tot het verontrustende einde.
AAAAAAAAH! is helaas niet te zien op Imagine. Acteur Steve Oram (SIGHTSEERS) nam zelf plaats in de regiestoel en het resultaat is bijzonder en uitermate geslaagd. Oram creëerde een wereld waarin mensen met elkaar omgaan als onbeschaafde primaten: “Oe, oe” roepend staan ze aan elkaars reet te ruiken. Denk je dat de lol er snel vanaf is, bewijst Oram het tegendeel, want deze woordeloze film weet tot het einde te boeien met zijn cynische en spitse kijk op het menselijke gedrag.
Er waren ook tegenvallers: twee van de grootste missers kwamen van twee van de grootste namen. Met 31 keert Rob Zombie terug naar zijn HOUSE OF 1000 CORPSES-universum voor een soort THE MOST DANGEROUS GAME in een carnavaleske omgeving. Onder de aangekoekte clownsschmink zit enkel leegheid: het blijft bij ongeïnspireerd citeren uit het werk van Tobe Hooper terwijl Zombies onbeschaamde nepotisme ervoor zorgt dat we alweer Sheri Moon Zombie in de maag geplitst krijgen. Zombie omschreef 31 als “zijn meest bloederige film ooit”, maar de hyperkinetische camera draait vreemd genoeg steeds weg wanneer het echt goor dreigt te worden.
Nog meer nepotisme vinden we in Kevin Smiths nieuwste YOGA HOSERS, met hoofdrollen voor zowel Smiths dochter als die van Johnny Depp en Vanessa Paradis, al moet gezegd: ze doen het best goed. Minder goed is Depp, wiens eendimensionale personage uit TUSK blijkbaar interessant genoeg bevonden werd voor een tweede film. Flauwekul die misschien beter binnenskamers gebleven was om enkel tevoorschijn te worden gehaald op kerstfeestjes bij de families Depp en Smith. Dat Kevin Smith er uiteindelijk van afzag het vliegtuig naar Brussel te nemen, was hem na deze miskleun snel vergeven.
