NEDERHORROR | ‘Nou… eh… dit is toch wel… eh, interessante informatie.’ De presentator van het RTV Kootwijk-programma Bij Leo aan Tafel zit af en toe met zijn mond vol tanden in HEDWIGE. Logisch, want de ludieke schatzoektocht op Halloween-avond loopt in deze lowbudget-horrorproductie helemaal uit de hand.
De schat van de heks Hedwige van Barneveld zou ergens verborgen moeten liggen op het landgoed van haar nazaten. ‘Het spookbos’ in de volksmond. De Halloween-avond begint feestelijk genoeg: een verslaggeefster van RTV Kootwijk, een vrijgezellenfeestje, een cameraploeg van Ghosthunter Report, een groepje Wicca’s, een vage student uit Amsterdam, de als vampiers verklede Dick en Daan (‘We lopen hier toch niet voor lul voor een paar cadeaubonnen?’) en nog een heleboel andere schatzoekers: het is een drukte van belang in het nachtelijke bos. Ondertussen wordt vanuit de studio deskundig commentaar geleverd. Dhr. Van Nieuwkerk, streekhistoricus en voormalig directeur van de TBS-instelling De Hedwigekliniek, is aanwezig, paragnost Tom Timmering en natuurlijk die verre nazaat zelf, de Gravin van Barneveld.
HEDWIGE is een amateurproductie van anderhalf uur, gemaakt in het kader van een filmworkshop van de stichting Hai Nun uit Zaandam. De makers hebben een slimme verhaalopzet gevonden die het mogelijk maakte een ongehoord aantal vrijwilligers voor en achter de camera te krijgen. Frank Herrebout, een van de coaches van het project (‘Een echte regisseur was er niet’), aan de telefoon: ‘Er waren tien scenarioschrijvers die vijftien verhaallijnen ontwikkelden. Die werden in maart 2014 gedraaid in de omgeving van Lunteren, Castricum en Zaandam. De montagegroep, ook tien mensen, hebben daar korte filmpjes van gemaakt. Bij elkaar dik drie uur.’ Dat is uiteindelijk door Herrebout, coaches Leo van Maaren en Aad van Nieuwkerk en editor Leo Marko van Deelen teruggebracht tot speelfilmlengte. Het radiocommentaar was van begin af aan voorzien, maar zorgde voor structuur. ‘Anders begreep je er geen zak van.’
Natuurlijk, HEDWIGE zal de bioscoop niet halen, maar creatief gemaakt is deze sympathieke film wel. Het is gelukt om met een groot aantal verschillende personages, die vaak allemaal hun eigen cameraatje bij zich hebben, een samenhangend verhaal te maken waarin, uiteraard, hekserij een grote rol speelt. Belangrijkste minpunt is het voortkabbelende studiogesprek dat duidelijk geïmproviseerd is (‘Een lijk? Betekent dat dat er iemand dood is?’) en nogal wat van de spanning wegneemt. Grootste pluspunt is het hallucinante laatste kwartier waarin infraroodbeelden, fish eye-lenzen, mysterieus gezang, krassende kraaien en vervormde stemmen werkelijk voor een creepy finale zorgen. ‘Dat is het werk van Marko. We wilden het een echte apotheose geven. Het zo gek mogelijk maken. Alles verdwijnt in het niets.’ En wanneer de laatste gil is weggestorven, vraagt de Gravin: ‘Zeg Leo, is het nu niet weer eens tijd voor een plaatje?’ Leuk.
