mollyposteraangepast
mollyposteraangepast
INTERVIEW

Wereldpremière van Molly

mollyposteraangepastIMAGINE |  MOLLY, een postapocalyptische sciencefictionfilm van eigen bodem, gaat vanavond in wereldpremière tijdens Imagine! Schokkend Nieuws sprak met regisseurs Thijs Meuwese en Colinda Bongers: “We wilden een film maken die niets anders zou kunnen zijn dan een film.”

MOLLY speelt zich af in een postapocalyptische toekomst. Het is ieder voor zich, kogels zijn een betaalmiddel geworden en kwakzalvers verkopen dubieuze medicijnen. Er is één middel in omloop dat mensen hondsdol maakt en hen alle menselijkheid ontneemt. Dit middel wordt ingezet om kooivechters te creëren, waarbij men kogels kan inzetten op de winnaar. Er doet een gerucht de ronde over een meisje met superkrachten. Niemand weet wat hiervan waar is en of ze  echt bestaat, maar als er van háár nou zo’n kooivechter gemaakt zou kunnen worden, dan zou ze  onverslaanbaar zijn. En dus wordt de jacht op Molly geopend.

Een postapocalyptische film van Nederlandse makelij zie je niet vaak. Hoe kwam MOLLY tot stand?

Thijs: “In 2015 wonnen we de pitching contest op Imagine. Zo vonden we een sales agent met wie we MOLLY konden maken. Eigenlijk is het idee voor de film ontstaan vanuit het gepitchte KILL MODE, die eigenlijk net te ambitieus was voor een eerste film. We dachten: gaan we nog lang moeite doen om meer geld bij elkaar te krijgen – wat vooral in Nederland met zo’n genre moeilijk is – of gaan we iets nieuws bedenken dat dezelfde setting heeft, maar behapbaarder is? Als dat lukt kunnen we daarna KILL MODE opzetten.”
Colinda: “MOLLY speelt zich af in dezelfde wereld, maar dan een paar jaar later. Het personage Molly komt ook uit KILL MODE, maar daarin is ze niet de hoofdpersoon.”

Wat inspireerde jullie om MOLLY te schrijven?

Thijs: “Onze vorige film MAGISTRATUS: OVERTURA (2012) was een beetje GAME OF THRONES-achtig: Middeleeuws, veel politieke intriges en erg gericht op het verhaal en de verhoudingen tussen karakters. En toen kwam MAD MAX: FURY ROAD uit. Ik was de Mad Max-films eigenlijk alweer een beetje vergeten, maar realiseerde me dat het wel heel vet is als je een film maakt die per se een film moet zijn. FURY ROAD: het boek? Niet boeiend. In het theater: doen alsof ze in een auto zitten? Werkt ook niet. Een muziekstuk? Nee. Een opera?”
Colinda: (lacht) “Wel een uitdaging.”
Thijs: “Eigenlijk moet dat een voorwaarde zijn voor het maken van een film, dat je precies weet waarom het een film is. Niet dat ik wil zeggen dat MOLLY per se alles uit het filmisch medium haalt, maar het was wel de bedoeling om een film te maken die zo veel mogelijk gebruikt maakt van het medium – dus er zitten veel long takes in, veel beweging, handelingen, actie en snelheid. FURY ROAD was dus niet per se een directe inspiratie maar wel een eye opener waardoor ik dacht: Waarom maak ik eigenlijk een film?”
Colinda: “Ik ben meer van de horror, dus de diepere, nare dingen die personages overkomen, drukte ik er dan door. Ik hou ook erg van HOUSE OF FLYING DAGGERS, wat je misschien in het kleurrijke terug ziet.’

Het kleurgebruik in MOLLY valt zeker op. Waar kwam dat vandaan?

Thijs: “De meeste postapocalyptische films zijn grauwer, wat aanvankelijk ook onze bedoeling was. Maar we wilden wel dat er kleur zat in de vechtkuilen en in de kleding.”
Colinda: “Kijk, als je echt nog in de oorlog zit, ga je voor legerkleding. Maar als een postapocalyptische wereld al een paar jaar bestaat, ga je toch weer dingen toevoegen om er leuk uit te zien, zoals een gele jas.”
Thijs: “Het kleurenschema ontstond eigenlijk pas achteraf, omdat Kris Patmo in de kleurcorrectie de kleuren steeds feller maakte, wat wij eigenlijk best cool vonden, tot het zo extreem werd als het nu is.”

Mt_ignore: Molly


Jullie hebben vaker samengewerkt. Waarom bevalt dit zo goed?

Colinda: “Ik denk dat we elkaar goed aanvullen. We snappen elkaars gekheid. We zijn het niet altijd eens en discussiëren veel, maar kunnen overtuigd worden door argumenten. Dat we allebei op zoek zijn naar wat het beste voor het verhaal is, verheft denk ik elk project waar we samen aan werken.”
Thijs: “Je komt juist verder als je het vaak niet helemaal met elkaar eens bent, want dan discussieer je door tot je dat wel bent. Ook als we aan een project werken waarbij één van ons regisseert, bemoeit de ander zich er altijd wel tegenaan: waarom is dit zo? Hoe kan dit nog beter?”
Colinda: “Maar bij MOLLY merkte ik dat we een punt bereikt hebben waarop die discussies minder nodig zijn.”
Thijs: “Nou volgens mij is dat niet zo.”
Colinda: “Oh?” (lacht)
Thijs: “We voeren ze alleen intern, omdat we weten wat de ander gaat zeggen of vinden, voordat de ander er zelfs maar naar kijkt.”

Julia Batelaan speelt Molly. Was het moeilijk om haar te vinden?

Colinda: “Julia is een beetje Thijs’ muze. We kennen haar vanaf haar dertiende.”
Thijs: “Ze zat in veel projecten waaraan we de afgelopen jaren hebben gewerkt, waaronder MAGISTRATUS. We hebben geen Molly gezocht, maar hebben de rol voor Julia geschreven.”
Colinda: “Ze heeft iets volwassens én iets kinderlijks, een beetje klunzig, ook.”
Thijs: “Aan de ene kant is Molly zelfvoorzienend en weet ze heel goed wat ze doet, maar ze verzamelt bijvoorbeeld ook allemaal mooie spulletjes die ze dan per se wil hebben. Julia kan heel goed variëren tussen dat serieuze en het kinderlijke, omdat die kanten ook in haar zitten, denk ik.”
Colinda: “En ze is erg goed in het leren van vechtsequenties, maar dat ontdekten we pas tijdens deze film. Echt een bikkel.’

mt_ignore: Molly


Waar zijn jullie het meest trots op?

Colinda: “Dat alle personage echte personages zijn, ondanks het lage budget en de grote hoeveelheid actie. Je wilt niet dat Molly zomaar spontaan iedereen doormidden kan hakken, er moet wel een beetje diepte in.”
Thijs: “Als je veertig slechteriken hebt moet je wel het verschil weten tussen de één en de ander. Je wilt niet zo’n martial arts film maken waarin duizend figuranten allemaal een klap voor hun hoofd moeten krijgen omdat ze anders niet tegen de grond gaan, terwijl je niet weet of het dezelfde of een ander is. Als je meer over iemand weet krijg je meer verschil in spanning. Trouwens, ik denk ook aan de take aan het einde.”
Colinda: “Ja, dat dat gelukt is.”
Thijs: “De laatste akte van de film duurt 32 minuten en is één continu, onafgebroken shot. Ik weet niet of dat het vetste stuk van de film is, maar het is wel heel vet. Zo blijf je echt in het moment en is er geen ontsnappen aan de climax.”

Hoe lang hebben jullie over dat shot gedaan?

Thijs: “Het grootste gedeelte van de film, eigenlijk.”
Colinda: “We hebben in totaal 35 draaidagen gehad, dus een dag of twintig.”
Thijs: “Hoewel we natuurlijk niet willen verklappen dat het niet écht één lang shot is, maar goed, dat is nu al te laat. (lacht) Daar gáát het geheim. Nu is het out in the open!”

Foto’s: Robin Alysha Clemens.

MOLLY is te zien op Imagine Film Festival op de volgende data:
Zondag 16 april, 19:40, EYE1, wereldpremière + Q&A
Woensdag 19 april, 19:30, EYE1, Imagine NL + Q&A

Meer informatie en tickets zijn hier te vinden.

 

15 april 2017

Fan van horror, sci-fi en cult?

Neem een abonnement!

Ons magazine bevat nóg meer en staat vol interviews, recensies en achtergronden.
Voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat!
Liever digitaal ontvangen? Dat kan ook!